Marina Tsardakli 
Η πανδημία, ήταν για τις γενιές μας, κάτι πρωτόγνωρο, κάτι τρομακτικό, κάτι βγαλμένο από ταινία! (Στις ταινίες βέβαια, βλέπεις πόλεις φαντάσματα, όχι συνωστισμούς χωρίς μάσκες, αλλά anyway…)
Όλο αυτό με τον κοροναϊό, μας κούρασε, μας φόβισε, μας πλήγωσε, αλλά όπως και να ‘χει για εμένα ήταν ένα σοβαρό μάθημα. Και το ‘χω πει πολλές φορές αυτό!
Η πανδημία μας απέδειξε με τον πιο τρανό τρόπο, πως είμαστε όλοι ίσοι!
Είτε ήσουν πλούσιος, είτε φτωχός, βρέθηκες υπό την ίδια απειλή. Κάτω από τις ίδιες δύσκολες συνθήκες του φόβου και του εγκλεισμού.
Σίγουρα, όχι κάτω από τους ίδιους όρους. Αλλιώς περνάς καραντίνα στα 50 τ.μ., αλλιώς στα 300 και άνω.
Αυτός όμως, είναι ο κόσμος μας! Ψάχνει κριτήρια να διαχωρίσει τους ανθρώπους, ξεχνώντας πως στο τέλος της ημέρας, ένα είναι το μοναδικό δεδομένο: είμαστε όλοι άνθρωποι!
Η πανδημία μας υπογράμμισε την αξία της ζωής!
Σίγουρα, είχαμε πολλά να γκρινιάξουμε. Ξαφνικά, χάσαμε τον ρυθμό της καθημερινότητας. Άλλοι έπρεπε να δουλέψουν από το σπίτι με ελλειπή εξοπλισμό, άλλοι έχασαν τη δουλειά τους, άλλοι βρέθηκαν με άδεια για χάρη των παιδιών.
Κλειστά μαγαζιά, εστίαση και μόνο μας καταφύγιο το σπίτι.
Δεν ξέρω όμως, εγώ σε εκείνες τις στιγμές, ένιωθα την αξία της ζωής. Και ένιωθα τυχερή που είχα τους γονείς μου. Που κάθε μέρα με έπαιρναν φίλοι, συγγενείς, μιλούσαμε με skype. Δεν ήθελα να εστιάζω στο “γιατί είμαστε κλεισμένοι”. Ένιωθα άσχημα σε αυτή τη σκέψη. Γιατί αν εγώ τολμούσα να το σκεφτώ, τι έπρεπε να σκεφτούν άνθρωποι που είναι μόνοι τους; Που δεν είχαν κανένα να μιλήσουν, να μοιραστούν στιγμές;
Και όποτε έμπαινα να ελέγξω τα κρούσματα (γιατί δε βλέπω τηλεόραση), ένιωθα την αξία της ζωής. Και προσευχόμουν για όσους είχαν νοσήσει, αλλά και τις οικογένειες τους. Ούτε που ήθελα να ξέρω πως ένιωθαν, ξέροντας πως υποφέρει ο άνθρωπος τους και δεν μπορούσαν να ‘ναι πλάι του! Και ευχαριστούσα τον Θεό που είμαι καλά και εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι, όσο εγωιστικό και αν ακούγεται.
Για εμένα λοιπόν η πανδημία, υπογράμμισε την αξία της ζωής. Μας έδειξε να μην παίρνουμε τίποτα ως δεδομένο και να χαιρόμαστε κάθε στιγμή, όσο διαφορετική και αν είναι!
Η πανδημία μας έδειξε πως πρέπει να αλλάξουμε φιλοσοφία!
Καλές οι δραστηριότητες και η busy life, αλλά παρατηρήσατε πόσες οικογένειες πέρασαν ίσως για πρώτη φορά ποιοτικό χρόνο μαζί; Πόσοι άνθρωποι είδαν, πώς είναι να έχεις προσωπικό χρόνο; Να ασχολείσαι με κάτι καινούριο;
Ίσως λοιπόν, η ζωή ήθελε να μας δείξει, πως το πρόγραμμα δεν πρέπει να ‘ναι ένα συνεχές τρέξιμο. Ίσως η ζωή, ήθελε να μας δείξει πως πρέπει να την απολαμβάνουμε!
Να μάθουμε να εκτιμούμε όσα έχουμε και όχι μόνο να αγωνιζόμαστε για όλο και περισσότερα, επειδή έτσι μας έχει μάθει ο υπερκαταναλωτικός μας κόσμος.
Η πανδημία μας έδειξε την αξία της ανθρώπινης επαφής
Οι αποστάσεις έγιναν must και εμείς βρεθήκαμε σε αυτό το αποστασιοποιημένο χάος, να προσπαθούμε να βρούμε τι να κάνουμε!
Και ξαφνικά η μόνη επαφή μας ήταν η οικογένεια μας, τα αντισηπτικά και οι μάσκες.
Το πρώτο που μας έλειψε είναι οι αγκαλιές, τα φιλιά. Μας τύλιξε η αποξένωση και αυτό -σωστά- μας τρόμαξε! Μας δίδαξε όμως την αξία της ανθρώπινης επαφής.
Την οποία είχαμε δεδομένη. Και ελπίζω να μη θεωρήσουμε τίποτα πια δεδομένο!
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Σίγουρα, δε θέλω να υπονοήσω πως η πανδημία είναι κάτι θετικό, επειδή μάθαμε κάτι από αυτή! Επουδενί! Το αντίθετο μάλιστα!
Οι συνέπειες της θα μας συνοδεύουν για αρκετά χρόνια (κυρίως οι οικονομικές και οι ψυχολογικές), αλλά και το ανθρώπινο κόστος είναι κάτι που δεν χωρά καν σε λόγια!
Πάνω απ’ όλα είναι η ανθρώπινη ζωή και είναι τραγικό και στενάχωρο που έχουν χάσει και χάνουν καθημερινά τόσοι άνθρωποι τη ζωή τους!
Όμως, θέλω να πω πως όπως σε κάθε κατάσταση έτσι και εδώ, υπάρχουν κάποια μαθήματα που δε πρέπει να αφήσουμε να προσπεράσουν.
Για να πάμε καλύτεροι παρακάτω!
Σίγουρα το κάθε τι γύρω μας, μας αφήνει κάποιο μάθημα και το αν θα το καταλάβει ή το πώς θα το διαχειριστεί έγκειται στο εκάστοτε άτομο.
Έτσι λειτουργεί η ζωή.
Εύχομαι όμως, μετά την πανδημία, να μην ξεχάσουμε πόσο σημαντικό είναι να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Αλλά και πόσο σημαντικοί είναι οι δικοί μας άνθρωποι.
Ακόμα, εύχομαι να μάθαμε να εκτιμούμε περισσότερο τις στιγμές μας και το παρόν μας, αλλά και να είμαστε ευγνώμονες για την αγάπη που λαμβάνουμε. Και φυσικά να μάθουμε να τη χαρίζουμε και εμείς απλόχερα.
Μα πάνω απ’ όλα, ελπίζω και εύχομαι, απ’ όλο αυτό που ζήσαμε και ζούμε, να βγούμε δυνατότεροι, αλλά και καλύτεροι άνθρωποι.
Γιατί αυτό, θα σημαίνει μια τεράστια νίκη για την ανθρωπότητα!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Είσαι από εκείνους τους νέους ανθρώπους που έδειξαν υποδειγματική καρτερία και ωριμότητα στη διαχείριση της πανδημίας Μαρίνα μου. Μην ρωτάς που το ξέρω. Κάθε ματιά μας και ανάγνωση στις αναρτήσεις και τις σκέψεις σου αρκεί να το κατανοήσει και ο πιο …κακόβουλος.
Μια ωριμότητα που πιστεύω η ζωή θα στην αναγνωρίσει και θα σε αποζημιώσει για αυτήν.
Να πω στις σκέψεις σου ότι, δυστυχώς, η πανδημία, ανά τους αιώνες, είναι ταξική. Από την φυματίωση των κατατρεγμένων στην πανώλη των εξαθλιωμένων, στην πανδημία σήμερα. Φυσικά και ο θάνατος δεν κάνει επιλογές. Χτυπά ανεξέλεγκτα. Όμως η πρόσβαση και τα μέσα υγείας που διαθέτει κάθε κοινωνικό στρώμα δεν είναι τα ίδια. Τα χωρίζει το χάος. Στην Ινδία, τα εξαθλιωμένα στρώματα πεθαίνουν χωρίς υγεία. Στις ΗΠΑ αφέθηκαν οι ανασφάλιστοι στο έλεος του θανάτου.
Το πρώτο και μεγάλο δίδαγμα είναι λοιπόν τα δημόσια αγαθά που δεν είναι εμπορεύματα και δεν μπαίνουν στη λογική “κόστους-οφέλους” των καπιταλιστών της αγοράς. Η δημόσια υγεία λοιπόν είναι υπεράνω όλων. Με τις δημόσιες ανοιχτές δομές της σε άπαντες.
Στο αν το ανθρώπινο γένος διδάχτηκε από όλο αυτό, πιστεύω πως όχι! Τίποτε δεν είναι ικανό να αλλάξει εύκολα τον καταναλωτισμό, την ανθρωποφαγία, τον κρετινισμό, την μισαλλοδοξία. Τις γελοίες εκείνες αξίες που λαμποκοπούν απ’ έξω ενώ μέσα φέρουν το μίασμα της διαστροφής. Ο Αγώνας για να αλλαχτεί αυτό θα είναι μεγάλος και επώδυνος.
Χαίρομαι που σε αυτή την ιερή προσπάθεια είσαι παρούσα με όλη τη δύναμη της ψυχής σου και της σκέψης σου.
Καλή βδομάδα Μαρίνα μου.
Δεν αμφισβητώ την ταξικότητα της πανδημίας Γιάννη μου. Υπογραμμίζω την ισότητα του θανάτου.
Τείνω να συμφωνήσω μαζί σου στο “όχι” απέναντι στα διδάγματα. Ωστόσο δεν χάνω την ελπίδα. Αν και τις ελπίδες μου, από μικρό παιδί τις κρατώ μετριασμένες, απέναντι στην ανθρωπότητα!
Ευελπιστώ, πως επειδή πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι ανταποκρίνονται με πνευματικότητα στην καθημερινότητα, θα δώσουν το δικό τους στίγμα.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τις σκέψεις σου Γιάννη.
Καλή εβδομάδα! 🙂
Νομίζω πως η πανδημία με όλα τις τα άσχημα εν τέλη μας έμαθα το πιο σημαντικό μας μάθημα. Πως ακόμη και μέσα στο μαύρο, στο σκοτάδι, σε όλες τις άσχημες στιγμές της ζωής υπάρχει ένα μικρό αστεράκι και πρέπει να το αναγνωρίσουμε.
Πολύ σωστό αυτό που αναφέρεις Ειρήνη και καλά κάνεις και το υπογραμμίζεις.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.
Καλή εβδομάδα 🙂
Καλησπέρα Μαρίνα μου
Ναι μας δίδαξε πολλά η πανδημία και χειροκροτώ τις απόψεις σου.Δίδαξε όμως όσους ήθελαν να διδαχθούν.Όσους προβληματίστηκαν, όσους πιστεύουν πως τα σπουδαία προέρχονται από την αγάπη των ανθρώπων μας. Πόσοι το έμαθαν; Δες πόσα τα διαζύγια λόγω εκγλεισμού. Δες πόση ανευθυνότητα με την προστασία των άλλων πρώτα και μετά των εαυτών μας. Δες πόση κακοποίηση καταγράφτηκε στην καραντίνα πάνω από τα συνήθη όρια. Όχι δεν διδάχθηκαν όλοι. Μόνο σωστοί άνθρωποι και οικογένειες αληθινές με δεσμούς αγάπης. Και να πω και αυτό που είπε ο Γιάννης, η υγεία και η περιθαλψη είναι πάνω από όλα Και δεν γίνονται τσιγκουνιές ούτε οικονομία στην κρατική προσφορά της υγείας. Κι όμως κι εκεί οι άνθρωποι έχουν βάλει το λιθαράκι της διάλυσης. Θα δούμε τι διδαχτήκαμε όταν γίνουν πάλι φυσιολογικά όλα και τι στάση θα κρατήσουμε. Αλλά όσοι θέλουμε διδαχτήκαμε πολλά. Αλλά ας βάλουν στο νου τους όλοι ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Τα φιλιά μου και το σεβασμό μου που είναι απέραντος στην προσωπικότητά σου
Σαφέστατα Αννούλα μου. Η γνώση όπως και η πίστη, είναι για όσους θέλουν να τη νιώσουν.
Δεν προκαταβάλω τα μαθήματα της πανδημίας. Γι’ αυτό και ο τίτλος εκφράστηκε ως ερώτηση. Γιατί ο καθένας πρέπει να αναρωτηθεί και να απαντήσει στον εαυτό του.
Και εγώ το πιστεύω, πως η ουσιαστική απάντηση θα δοθεί όταν τελειώσει όλο αυτό, αλλά καλό να είναι να αναλογιζόμαστε τις καταστάσεις κάθε στιγμή.
Ανταποδίδω και τα φιλιά και τον σεβασμό και σε ευχαριστώ από την ψυχή μου για τις σκέψεις και το χρόνο σου.
Καλή εβδομάδα 🙂
Θα συμφωνήσω με την Αννούλα. Όποιοι θέλουν να μάθουν, μαθαίνουν απο κάθε μάθημα τής ζωής, οι υπόλοιποι δεν θα μετακινηθούν ούτε λιθαράκι.. Μην ξεχνάμε 1) Τεράστιο πλήγμα για εμάς τους Έλληνες ήταν η χρεοκοπία. Τί μάθαμε αλήθεια; 😉 2) Δεν πιστεύω ότι η πανδημία είναι πια παρελθόν.. Και το επόμενο σημαντικότατο κεφάλαιο λέγεται εμβολιασμός.. (έλα στο μπλογκ μου να τα πούμε 😉 ) 3) Υπάρχουν χώρες που δεν βλέπουν ούτε με το κιάλι την επόμενη ημέρα τής πανδημίας.. Παραμένουμε πλανήτης δυο (τουλάχιστον) ταχυτήτων, δυστυχώς.. Καλή εβδομάδα!
Εννοείται ότι η πανδημία δεν είναι παρελθόν. Και ας υπάρχει μια τάση χαλάρωσης που πολύ με αγχώνει.
Όπως έγραψα και στην Αννούλα για εμένα και η πίστη και η γνώση είναι πάντα για όσους θέλουν να τη νιώσουν.
Γι’ αυτό και έγραψα τον τίτλο υπό μορφή ερώτησης. Για να απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του.
Παραμένουμε πλανήτης δυο ταχυτήτων και φοβάμαι μήπως γίνουμε και περισσότερων ταχυτήτων.
Ας κρατήσουμε τη δύναμη της ψυχής μας και τη θετικότητα μας και ας ελπίσουμε (και ας προσπαθήσουμε) για το καλύτερο!
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ από καρδιάς νονούλι για τις σκέψεις και το χρόνο σου.
καλή βδομάδα 🙂
Για μένα η πανδημία μου έδειξε πόσο ευάλωτος είναι ο άνθρωπος σε οτιδήποτε δεν μπορεί να κατανοήσει ώστε να το διαχειριστεί σωστά. Μου έδειξε πόσο εύκολα ο άνθρωπος τρομοκρατείται και φοβάται. Μου έδειξε πόσο εύκολα (πάλι) χειραγωγείται από την λάθος πληροφόρηση που λαμβάνει ειδικά από τα ΜΜΕ. Πολλά μου έδειξε και τίποτα νέο δεν μου έμαθε και με άφησε (γιατί θέλει ακόμα 2-3 χρόνια) με μια βαθιά θλίψη…
Μπράβο και πάλι Μαρινάκι που “γαργαλάς” με παρόμοια θέματα!
ΑΦιλάκια αυτά πάντα χαμογελαστά!
Σωστές οι παρατηρήσεις σου μαγισσούλα μου. Με πολλά θα μας αφήσει η πανδημία δυστυχώς και πολλά κυμαίνονται πέρα από τα προφανή.
Σε ευχαριστώ θερμά για τις σκέψεις σου.
Καλή εβδομάδα και πολλά φιλιά!
Το έκανα Μαρινάκι, το κοινοποίησα γιατι …τα λες όπως πάντα τόσο καλά! Καλημέρα και από μένα, χθες έκανα τη 2η δόση!
Να είσαι καλά Γεωργία μου!
Και καλή ανοσία!
Πολλά φιλιά!
Οδηγίες προς προς όλους…για την επόμενη ημέρα 🙂
Λες η ανθρωπότητα να αναθεωρήσει το πως ζει και σκέφτεται; ίσως για λίγο αλλά όχι για πολύ φοβάμαι. Ως ανθρώπινο είδος, ξεχνάμε εύκολα!
Θα ήθελα να πιστέψω, ότι οι ισχυρές κυβερνήσεις θα λάβουν τα μέτρα τους, έγκαιρα, για ενδεχόμενες παρόμοιες καταστάσεις. Διότι το οικονομικό κόστος για αυτές ήταν τεράστιο. Ίσως μόνο αυτό τις παρακινήσει να δουν το θέμα της υγείας λίγο πιο σοβαρά, ίσως!
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
ΥΓ: απ΄ ότι καταλαβαίνεις, δεν είμαι πολύ αισιόδοξος…
Η αισιοδοξία μου προς την ανθρωπότητα πάντα ήταν περιορισμένη Βασίλη, οπότε δε μπορώ να σου καταλογίσω κάτι χαχα
Το θέμα είναι να σκεφτεί ο καθένας ατομικά και να μπει στη διαδικασία να αξιολογήσει τη ζωή του. Τον κόσμο ως σύνολο δεν θα τον αλλάξουμε ποτέ.
Ένα κομμάτι τη φορά όμως να αλλάζει, θα αλλάζει και η τελική εικόνα.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου.
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
οι ευχές σου και δικές μου ευχές, Μαρίνα μου!
καλημέρα
Καλησπέρα Κική μου!
Αμήν να πούμε λοιπόν.
Σε ευχαριστώ που πέρασες.
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Με χαροποιεί πολύ Μαρινακι μου που είσαι ένα σκεπτόμενο νέο παιδί, και πράγματι σε προβληματίζουν τα γεγονότα όπως τα γράφεις,
Κανονικά όλους πρέπει να προβληματίζουν όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Και εγω ελπίζω ότι όταν περάσει όλο αυτή η κατάσταση πως θα βάλουμε άλλες προτεραιότητες στην ζωή μας και θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι…είθε μικρή μου, την αγάπη μου φιλιααα!!
Σαφώς και πρέπει να μας προβληματίζουν, όσα συμβαίνουν γύρω μας αφού μας επηρεάζουν κιόλας.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου Σμαραγδένια μου.
Πολλά φιλιά!