Ταξίδι με το αυτοκίνητο

Ένα ακόμα Παίζοντας με τις Λέξεις, έφτασε στο τέλος του!

Και τι όμορφο που ήταν. Πολλά συγχαρητήρια στους δυο νικητές και στο νονούλι μου. Που ήταν τυχερή στη κλήρωση! Και φυσικά ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μαρία μας για τη διοργάνωση και τη φιλοξενία.

Ευχαριστώ πολύ και όλους όσους στάθηκαν στη συμμετοχή μου!

Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση σας τη παρουσιάζω:

Αν μου ζητούσε κάποιος να του πω πως θα ήθελα να ταξιδεύω για το υπόλοιπο της ζωής μου, θα του έλεγα σίγουρα με αυτοκίνητο. Αυτή η αίσθηση του να βρίσκομαι στην εθνική και να ανοίγεται μπροστά μου ο δρόμος, πάντα με γέμιζε με ελευθερία.

Η ανυπομονησία μου πριν από κάθε ταξίδι, είναι τέτοια που δε με αφήνει να κοιμηθώ πολύ.

Έτσι πάντα, ξεκινώ γύρω στις πέντε, διανύοντας χιλιόμετρα, αντικρίζοντας τοπία, κυνηγώντας το ξημέρωμα. Πριν όμως αρχίσω το ταξίδι μου, αφήνω κάθε φόβο, κάθε προβληματισμό να γίνει πουλί και να σταθεί πάνω στα συρματόσχοινα που αφήνω πίσω μου. Να είναι η ψυχή μου ελεύθερη να υποδεχτεί νέα συναισθήματα, εικόνες, μυρωδιές, καινούριες εμπειρίες, γνωριμίες, ελεύθερη να φτιάξει αναμνήσεις!

Οι βράχοι που έχουν σμιλευτεί από το χρόνο και τα δέντρα που ξεχύνονται όσο το αμάξι προχωρά, με κάνουν να σκέφτομαι! Πόσο όμορφος είναι ο κόσμος στις πιο απλές εικόνες του! Και για εμάς καμιά φορά, πιο συχνά από ότι θα έπρεπε, αυτές οι εικόνες περνούν απαρατήρητες.

Και εκείνα τα σημεία του δρόμου, τυλιγμένα στην ομίχλη, ξέρεις κάποιους τους φοβίζουν. Μα για εμένα το πέρασμα μου μέσα από την πρωινή αχλή, είναι σαν ένα φανταστικό όριο ανάμεσα στην καθημερινότητα και την περιπέτεια και γι’ αυτό αν και τα προσέχω, τα αγαπώ!

Σε κάποιο σημείο του δρόμου, πάντα η εκτέλεση του Θηβαίου θα ξεπηδά από το μαγνητόφωνο, να με συντροφεύει: «Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα…». Μα και να μου θυμίζει πως είναι υπέροχα τα νοητά ταξίδια και πολλές φορές αναγκαία. Μα τα αληθινά, αυτά που τα ζεις με καλή παρέα ή και μόνος σου, έχουν μια ξεχωριστή ομορφιά και ανεκτίμητη αξία και πρέπει να τα επιδιώκουμε.

Ως επίλογο, σαν υπενθύμιση στον εαυτό μου, θα μοιραστώ ένα απόφθεγμα της Σούζαν Σόνταγκ: «Δεν έχω ταξιδέψει παντού. Μα είναι στα σχέδια μου!».

Εσείς αγαπάτε το ταξίδι με το αυτοκίνητο;

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!

Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.