Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!

Δεν ξέρω γιατί δεν καθόμαστε και λίγο ήσυχοι και όλο και με κάτι ασχολούμαστε! Τώρα με αφορμή το συνέδριο περί γονιμότητας, πιάσαμε την κουβέντα για τα πρότυπα της γυναίκας!

Αρχικά, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Σέβομαι κάθε άποψη, γιατί στη ζωή του καθενός, κανένας δεν έχει δικαίωμα να υποδεικνύει ή να γενικεύει.

Σαφώς, το θέμα της υπογεννητικότητας είναι ένα σοβαρό ζήτημα που θα πρέπει να επιλύσουμε γρήγορα και σωστά.

Ωστόσο, σε μια εποχή, που πρέπει να ζούμε για να δουλεύουμε και όχι να δουλεύουμε για να ζούμε, το θέμα χωράει συζήτηση.

Γιατί η δημιουργία οικογένειας, απαιτεί χρόνο, φροντίδα και δεν πρέπει να γίνεται χωρίς σκέψη, επειδή “πρέπει”.

Και η καλή νοικοκυρά, δεν είναι δούλα και κυρά. Μια γυναίκα δεν πρέπει να μπαίνει σε καλούπι, αλλά να κάνει όσα την ευχαριστούν. Το ίδιο φυσικά και οι άνδρες. Ο άνθρωπος ανεξαρτήτως φύλου, πρέπει να ζει τη ζωή του με τρόπο που να τον εξελίσσει και να τον ικανοποιεί!

Τα παιδιά είναι ευτυχία!

Ωστόσο, τα παιδιά δεν είναι για όλους. Και θεωρώ πολύ τίμιο να μη θέλει κάποιος παιδί και άρα να μην κάνει, από το να κάνει ενώ δεν τα θέλει και να τα κακοποιεί ή να τα παραμελεί.

Ανεξάρτητα, αν αυτό δεν ταιριάζει με τα δικά μου θέλω, πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τα θέλω του καθενός!

Υπάρχει όμως και άλλη μια οπτική, που δεν είναι διόλου αμελητέα, και απομακρύνεται από το θέλω και βασίζεται στο μπορώ! Και αυτή είναι ξεκάθαρα η οικονομική.

Πολλά ζευγάρια, θέλουν να κάνουν περισσότερα από ένα παιδιά (αν είναι και το ένα εφικτό), αλλά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Ως γνωστόν, τα παιδιά είναι πολυέξοδα από την κοιλιά ακόμα. Με όση απλότητα και αν διαχειριστείς τον ερχομό τους, το κόστος είναι υψηλό.

Πώς λοιπόν να κουνήσουμε το δάχτυλο στα νέα ζευγάρια ώστε να λύσουν την υπογεννητικότητα, όταν δεν τους δίνονται οικονομικά κίνητρα ή σημαντικές ελαφρύνσεις;

Εμπρός … πίσω!

Ακούγαμε αυτή την ατάκα από χαρακτήρα γνωστής ελληνικής τηλεοπτικής σειράς και γελούσαμε. Σε πολλά όμως που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, βλέπω σε αυτή τη φράση να αντικατοπτρίζεται η πραγματικότητα!

Η γυναίκα αγωνίστηκε πολύ για να βγει από την κουζίνα της, να αποκτήσει δικαιώματα και σεβασμό στην κοινωνία.

Και αν με ρωτάτε ακόμα αγωνίζεται απέναντι σε σεξιστικά και παλιομοδίτικα πρότυπα!

Σαφέστατα, η γυναίκα μπορεί να ισορροπεί εργασία και οικογένεια! Το θέμα είναι ότι δε θέλουν όλες οι γυναίκες και τα δυο. Κάποιες θέλουν ή το ένα ή το άλλο!

Θα έπρεπε να δίνεται η ευχέρεια στη γυναίκα, να αφιερώνει αν θέλει περισσότερο χρόνο στην οικογένεια.

Γιατί πρακτικά τα παιδιά, χρειάζονται φροντίδα και η φροντίδα απαιτεί χρόνο.

Επειδή όμως επί του πρακτέου κάτι τέτοιο δεν υφίστανται, το αντίθετο μάλλον, τι ακριβώς συζητάμε;

Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να είναι στο σπίτι και καλά κάνουν, υπάρχουν όμως και εκείνες που θεωρούν αναγκαίο για την ευτυχία τους να έχουν επαγγελματικούς στόχους.

Πώς θα κατακρίνουμε κάποια από τις δυο κατηγορίες; Και εν τέλει ποιοι είμαστε εμείς, να κατακρίνουμε μια από τις δυο κατηγορίες;

Εσύ πότε θα γίνεις μάνα;

Αν είσαι σε σχέση η ερώτηση είναι “πότε θα παντρευτείς;” (και αν δεν είσαι, “πότε θα βρεις ένα καλό παιδί να παντρευτείς;”). Εάν παντρευτείς η ερώτηση γίνεται “πότε με το καλό θα κάνετε παιδάκι;”. Και μόλις έρθει το παιδάκι στον κόσμο, συνεχίζονται οι ερωτήσεις για το πότε με το καλό το επόμενο! Γενικά ο κόσμος πάντα έχει απορίες. Απορίες που οι απαντήσεις έμπρακτα δεν τον αφορούν. Και κάποιες φορές οι ερωτήσεις πονάνε. Μπείτε στη θέση ανθρώπων που θέλουν παιδιά αλλά δεν μπορούν να κάνουν. Πόσο πονάει η ερώτηση;

Μήπως λοιπόν να συνέλθουμε και να σταματήσουμε να φορτώνουμε τον καθένα με τα “πρέπει” της κοινωνίας;

Γιατί τις συνθήκες της ζωής του άλλου δεν τις γνωρίζουμε. Πώς κρίνουμε ή σχολιάζουμε; Πώς μπαίνουμε στη διαδικασία να λέμε “εγώ τα έχω καταφέρει σε δυσκολότερες συνθήκες ή με μεγαλύτερα προβλήματα;”.

Θυμάμαι στα μαθηματικά που λέγαμε η σύγκριση γίνεται ανάμεσα σε όμοια πράγματα. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, πώς θα συγκρίνουμε λοιπόν;

Σίγουρα, βιολογικά η δυνατότητα απόκτησης παιδιού δε δίνεται ες αεί. Όμως, για εμένα είναι πολύ σημαντικό όταν μπαίνεις στη διαδικασία να σκεφτείς την απόκτηση παιδιών, να έχεις μια ισορροπημένη προσωπικότητα και οικογένεια. Πώς να σηκώσεις ορόφους, σε θεμέλια που δεν είναι γερά;

Και όμως πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει  γύρω μας φράσεις του τύπου: “Δε βαριέσαι; Παντρέψου να κάνεις ένα παιδί και χώρισε”. Ή “σήμερα είναι πολύ εύκολο να παντρευτείς”. Αληθεύει. Σήμερα δεν είναι δύσκολο να παντρευτείς. Το δύσκολο είναι να μη χωρίσεις. Να έχεις μια υγιή σχέση, που θα αντέξει στο χρόνο.

Η κοινωνία που χωρά όμως σε αυτό; Θέλει να πιέσει τον ερχομό της χαράς, αλλά στο ενδεχόμενο των δυσκολιών, των καυγάδων, ενός διαζυγίου θα ‘ναι απούσα!

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Για εμένα, επειδή η κοινωνία δεν είναι μια απρόσωπη έννοια, και γι’ αυτό θα έπρεπε ο καθένας να κάτσει λίγο να μιλήσει για τον εαυτό του.

Να διδάξουμε στον εαυτό μας την αγάπη, τον σεβασμό, την κατανόηση, την καλοσύνη, τη διακριτικότητα. Και προς εμάς και προς τους άλλους.

Γιατί έτσι θα καταλάβουμε τα όρια μας. Τι μας αφορά και τι όχι. Και ο κόσμος θα γίνει καλύτερος να υποδεχτεί τα μελλοντικά παιδιά.

Η απόκτηση παιδιών, πρέπει να ‘ναι απόφαση συνειδητή και ο άνθρωπος είτε άνδρας είτε γυναίκα, να αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητα του ρόλου του.

Και να βρίσκει χαρά στη διαδικασία ανατροφής των παιδιών.

Σε τόσο σημαντικές αποφάσεις, “πρέπει” δε χωρούν, πόσο μάλλον κοινωνικά.

Να είμαστε καλά, να ερωτευόμαστε τη ζωή, να χαιρόμαστε με τις χαρές της και τις χαρές των ανθρώπων γύρω μας.

Και όταν σταματήσουμε να κουνάμε το δάχτυλο και αντ’ αυτού το χρησιμοποιήσουμε για να δείχνουμε την αγάπη και τη χαρά που βλέπουμε να συμβαίνει στον περίγυρο μας, θα καταλάβουμε πόσο πιο ωραία είναι η ζωή!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.