Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Δεν πιστεύω στα στοιχειωμένα σπίτια. Δηλαδή ένα πνεύμα έχει τη δυνατότητα να πάει όπου θέλει και επιλέγει να μείνει σπίτι;
Γιατί αν ρωτήσει τους ανθρώπους, έχουν κουραστεί με τον εγκλεισμό.
Εγώ πάντως δεν πιστεύω στα στοιχειωμένα σπίτια.
Η γειτόνισσα από την άλλη, λογικά πιστεύει, γιατί ήρθε να με καλωσορίσει με γλυκό και ιστορίες.
Και εντάξει το γλυκό ήταν τέλειο δεν μπορώ να πω, αλλά οι ιστορίες δε χρειάζονταν.
Πόσο ειρωνικό θα ήταν, να έρθω στην Αμερική να δουλέψω και το σπίτι να είναι στοιχειωμένο;
Βέβαια, επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής, δύο εβδομάδες που είμαι εδώ, ακούγονται κάποιοι θόρυβοι.
Αλλά τι νόμιζες ότι μπορούσα να στηρίξω οικονομικά; Τίποτα νεόδμητο; Καμιά βίλα; Όχι, βέβαια!
Αλλά είμαι ενθουσιασμένη στο νέο μου ξεκίνημα. Όχι, ότι είναι εύκολο, να εγκαταλείπεις την πατρίδα σου.
Κάθε πατρίδα με τα στραβά και τα ανάποδα της, δεν παύει να είναι η άγκυρα σου. Αυτό που σε κάνει να νιώθεις σιγουριά.
Επίσης, δεν είναι εύκολο, να εγκαταλείπεις οικογένεια, φίλους, έστω και συγγενείς σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, για να μπορέσεις όχι να κυνηγήσεις ένα όνειρο, αλλά να ζήσεις.
Να ζήσεις έχοντας μια αξιόλογη δουλειά, έχοντας περιθώρια και προοπτικές εξέλιξης, χωρίς να χρειαστεί να είσαι θύμα του εργασιακού μεσαίωνα ή της εργασιακής εκμετάλλευσης.
Βέβαια, μη νομίζεις πως είναι εύκολο και το να είσαι γυναίκα στο σήμερα αγαπημένο ημερολόγιο. Η ιστορία μας αποδεικνύει πως ποτέ δεν ήταν.
Από την άλλη εγώ το χθες δεν το βίωσα, το διδάχτηκα ή το έψαξα. Όμως το σήμερα που ζω δεν είναι ευνοϊκό, για τη γυναίκα. Βουλιάζει στον βάλτο των ψευδαισθήσεων και του δήθεν ανθρώπινου σεβασμού.
Η κοινωνία βλέπεις αναγνωρίζει μία αξία: το προσωπικό (της) συμφέρον.
Και στηρίζει έναν κανόνα, αυτόν της ζούγκλας: ο ισχυρός, τρώει τον αδύναμο.
Κατά τα άλλα σε καθημερινή βάση, προσποιείται πως έχει και άλλες αξίες (τις οποίες μπορεί να έχει, αλλά δεν υπερισχύουν πάντα), ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να αποκτήσει ή να εδραιώσει και άλλες.
Αλλά αυτά δεν μπορείς να τα συζητήσεις ανοιχτά. Όλοι θα θιχτούν, και θα αρχίσουν τα “εγώ”; Ναι, εμείς!
Παρεκτράπηκα όμως, και εγώ ήθελα άλλα να σου πω!
Το σπίτι είναι παλιό, αλλά έχει στιβαρό σκελετό και χαρακτήρα.
Απ’ ότι φαίνεται βέβαια, έχει και η ιστορία.
Η γειτόνισσα είπε, αρκετά χρόνια πριν, η κοπέλα που έμενε εδώ είχε μια σχέση. Η οποία όμως τελείωσε.
Ο σύντροφος της ωστόσο, έπαθε εμμονή μαζί της. Οπότε αφού την παρακολούθησε, άρχισε να της στέλνει αγριευτικά δώρα και ακόμα πιο αγριευτικά μηνύματα.
Παρότι έκανε τις απαραίτητες κινήσεις νομικά, τελικά μπήκε ένα βράδυ με καταιγίδα στο σπίτι της και τη σκότωσε, αφού τη βασάνισε για αρκετές ώρες.
Δεν τον έπιασαν ποτέ. Ήξεραν ότι είναι αυτός, επειδή το ομολόγησε σε ένα σημείωμα που άφησε δίπλα στο σώμα της άτυχης κοπέλας, μαζί με οδηγίες για την ταφή της.
Από τότε λέει, όσες οικογένειες προσπάθησαν να μείνουν εδώ, έφυγαν τρέχοντας μέσα σε λίγες εβδομάδες, από γεγονότα που βίωσαν στο σπίτι.
Μου έδειξε μια φωτογραφία της.
Ήταν πολύ όμορφη. Ψηλή και αδύνατη, είχε έναν αέρα. Στη φωτογραφία στέκεται δίπλα στο λατρεμένο της (απ’ ότι είπε η γειτόνισσα) αυτοκίνητο.
Πόσο λυπηρό, έφυγε τόσο άδικα.
Όπως και να ‘χει, εγώ δεν πιστεύω στα στοιχειωμένα σπίτια, ούτε φοβάμαι τα φαντάσματα. Αν με ρωτάς, ο Κόσμος είναι στοιχειωμένος.
Με τα φαντάσματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Με τα πνεύματα των “αν” και λοιπόν αμφιβολιών. Με τους δαίμονες της υποκρισίας, της έλλειψης σεβασμού, της βίας, της ζήλιας, του δήθεν.
Το σπίτι πάλι, είναι απλά παλιό. Δεν έχω προλάβει να φωνάξω έναν υδραυλικό και έναν ηλεκτρολόγο να αρχίσουν τις εργασίες. Ήθελα πρώτα να ξεπακετάρω και να ετοιμάσω το γραφείο, εφόσον η εταιρεία μου επιτρέπει να δουλεύω από το σπίτι.
Θα πρέπει να σε αφήσω, απόψε έχει μια μανιώδη καταιγίδα και η γειτόνισσα με προειδοποίησε πως το ηλεκτρικό χάνεται εύκολα.
Θέλω να βρω κεριά, να τα έχω δίπλα μου, για παν ενδεχόμενο. Μάλλον, περίμενε. Θα πάω να το κάνω τώρα και σε αποχαιρετώ σε λίγο.
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Μέσα στην ησυχία της νύχτας και τη μανία της καταιγίδας, ένα ουρλιαχτό ακούστηκε από το δωμάτιο της. Τόσο δυνατό που συγκλόνιζε. Τα αναμμένα κεριά έσβησαν.
Το σκοτάδι γέμισε πανικό.
Ευτυχώς, ήταν εφιάλτης!
……………………………………………………………………………………………………………………………
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
αποκοιμήθηκα και δε σε αποχαιρέτησα ποτέ. Τι το ήθελα βέβαια, είδα έναν τρομερό εφιάλτη. Στο διάδρομο έξω από το δωμάτιο μου ακούγονταν ένας ήχος απόκοσμος, κάτι μεταξύ βημάτων και γρυλλίσματος. Τα κεριά μου έσβησαν. Και η πόρτα άρχιζε να ανοίγει αργά και βασανιστικά.
Τη στιγμή που είδα μια φιγούρα να τολμάει να εισέλθει, ούρλιαξα.
Ευτυχώς, το ηλεκτρικό είχε επανέλθει, όταν ξύπνησα και κατάφερα να πιάσω την ανάσα μου.
Το περίεργο είναι, όμως πως όταν συνήλθα, η πόρτα μου ήταν μισάνοιχτη, ενώ θυμάμαι πως την είχα κλείσει. Και τα κεριά ήταν σβησμένα. Μα τα κεριά μου λειτουργούν με μπαταρίες δεν είναι περίεργο αυτό; Και στο διάδρομο, υπήρχαν κάποιες υγρές πατημασιές.
Τίποτα. Τίποτα.
Για όλα φταίει η γειτόνισσα. Δε θα της ξαναμιλήσω για στοιχειωμένα σπίτια και μεταφυσικά ζητήματα.
Σε αφήνω τώρα. Σε ευχαριστώ που πάντα με ακούς και κρατάς τα μυστικά μου!
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Μετά από όλα αυτά, είχε σαν κανόνα, να μη συζητάει για στοιχειωμένα σπίτια και τις νύχτες με καταιγίδα, να κοιτάζει πριν κοιμηθεί τον διάδρομο. Αφελές. Υπάρχει πάντα η ντουλάπα, με τις πόρτες που ανοίγουν μόνες τους, για ατμόσφαιρα. Υπάρχει το μπάνιο. Με την πόρτα να σέρνεται αργά και να προσφέρει ματιές στο απόκοσμο. Ή αν θέλουμε να είμαστε κλασσικοί, το κρεβάτι. Ή μάλλον… κάτω από το κρεβάτι!
•••••♥•••••
Αυτή η φανταστική ιστορία, με εσάνς από στοιχειωμένα σπίτια, ήταν η δική μου συμμετοχή της mini Σκυτάλης #1 της Μαίρης μας από τη Γήινη Ματιά. Ομολογώ πως αυτές τις μέρες η έμπνευση με αποφεύγει κάπως. Αλλά οκ. Θα επανέλθει θέλω να πιστεύω!
Μαίρη μου ευχαριστούμε που τα δρώμενα σου μας κρατούν συντροφιά σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες εγκλεισμού (και παγετού).
Εύχομαι να είστε καλά, ασφαλείς και να ερωτεύεστε τη ζωή!
ΥΓ: Προσοχή με τον καιρό. Προσωπικά, χάρηκα πολύ που είδα χιόνι. Έκανα σαν μωρό παιδί! (Ανέβασα μέχρι και βιντεάκι σε instagram story)! Είχα αρκετά χρόνια να δω χιόνι σε μας. Δεν αισθάνομαι άσχημα που χαίρομαι (γιατί τείνουμε να “ποινικοποιήσουμε” τη χαρά στα social media (ευτυχώς τα blog διαφέρουν) αυτές τις μέρες). Όμως η σκέψη μου είναι στους ανθρώπους που βρίσκονται σε περιοχές που έχουν ήδη δημιουργηθεί προβλήματα λόγω του χιονιά. Και έχουν εκτός από προβλήματα και blackout για αρκετές ώρες.
Και εύχομαι όλοι οι άστεγοι να έχουν βρει καταφύγιο και όποιος έχει αδεσποτάκια στη γειτονιά του, να φροντίσει και γι’ αυτά.
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Α μάλιστα! Σκέψου δηλαδή να είχες και “καλύτερη έμπνευση”, όπως ανέφερες Μαρίνα μου για να βλέπαμε τι θα έγραφες παραπάνω. Λοιπόν προσωπικά, δεν θα συμφωνήσω με την υποτίμηση της έμπνευσής σου.
Διάβασα κάτι πολύ ιδιαίτερο, πολύ ξεχωριστό. Μια ερεβώδης αναφορά σε ένα θρίλερ που κάνει δύο πράγματα, Πρόσεξε:
1) Στην εισαγωγή του περνάει μια εξαίρετη κοινωνική αναφορά στη θέση της γυναίκας ιστορικά και στα όσα υφίσταται και υπομένει. Το κάνεις με εξαίρετο συγκροτημένο τρόπο.
2) Στην παράθεση της πλοκής, στο ημερολόγιο, ζούμε ένα κλειστοφοβικό ερεβώδες θρίλερ διαρκούς τρόμου όπου ο κλειστός χώρος ενός σπιτιού δένεται με μια ανατριχιαστική εφιαλτική ιστορία και τραβάει, θα έλεγα, ρουφάει και τους ενοίκους αλλά και τους αναγνώστες.
Μαρίνα μου, το διήγημά σου, εν είδη ημερολογίου, είναι πάρα μα πάρα πολύ καλό. Οτι και να λες εσύ. Και συνεχίζει μια σκυτάλη που ειλικρινά προκαλεί με την καλή έννοια ένα σοκ έμπνευσης με τις συνεχιζόμενες υπέροχες ιστορίες που την συνοδεύουν.
Μπράβο.
Καλησπέρα Γιάννη μου,
Όχι δεν είναι υποτίμηση. Απλά δεν έχω έμπνευση αυτές τις ημέρες. Είναι περισσότερο με το πώς νιώθω εγώ.
Χαίρομαι που σου άρεσε και σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου και το χρόνο σου.
Επίσης λάτρεψα τη φράση “ερεβώδης αναφορά σε θρίλερ”. Απλά τη λάτρεψα.
Καλή εβδομάδα και καλό μας κουράγιο με τον εγκλεισμό και τον παγετό!
Ναι, είναι μια κλασική έκφραση σε αναφορά σκοτεινών θεμάτων λογοτεχνίας Μαρίνα μου. Ειδικά όταν αυτά εμπνέουν και έχουν τέτοια ατμόσφαιρα. Και το δικαιούται γιατί το αξίζει.’
Περιμένω με χαρά άνθηση της έμπνευσής σου καλή μου φίλη.
Υ.Γ. Μην ξεχνάς και την Παρασκευιάτικη σειρά σου στο wattpad.
Βέβαια προσωπικά πιστεύω ότι όλα αυτά τα μικρά αφηγήματα-διηγήματα μπορείς να τα εντάξεις και εκεί σε μια συλλογή διηγημάτων.
Καλησπέρα και ζεστές ευχές.
Πολύ όμορφη ιστορία Μαρίνα μου παρότι ήθελα και συνέχεια το ομολογώ! Θα μου πεις τι περίμενες να γράψω για φρίκη τέρατα και σημεία; Δεν ξέρω αλλά μια ανατριχίλα την ένοιωσα να λέμε την αλήθεια! Σ’ ευχαριστώ κοριτσάκι μου για την όμορφη συμμετοχή σου και προχωράμε στη συνέχεια! Φιλάκια πολλά!
Μαίρη μου εμείς σε ευχαριστούμε που με τις ιδέες σου μας ξεσηκώνεις δημιουργικά.
Χαίρομαι που σε έκανα να μπεις στην ατμόσφαιρα.
Σε φιλώ γλυκά!
Καλή μας βδομάδα και καλό μας κουράγιο με τον εγκλεισμό και τον παγετό!
Και τώρα δηλ που ξύπνησες δεν θα μάθουμε πώς μισάνοιξε η πόρτα της, πώς έσβησαν τα κεριά μπαταρίας, και ποιού είναι οι πατημασιές οι υγρές μάλιστα ε;;; Θα σου ζητούσα την συνέχεια αλλά σου έχω μια αδυναμία κι ας με αφήνεις να αναρωτιέμαι…δεν θέλω να σε ταλαιπωρήσω
Ο τρόπος γραφής σου είναι τέτοιος που ζωντανεύεις το θέμα σου, με ό,τι και αν καταπιαστείς. Φαντάσου εδώ με φαντάσματα.
Μ’αρέσει ο τρόπος που εξηγείς γιατί δεν πιστεύει η ηρωίδα σου στα φαντάσματα. Με το που ήλθε το ρεύμα και ”κατάφερα να πιάσω την ανάσα μου” απλά ξετρελάθηκα…Όσο για όλες τις αναφορές που σηκώνουν συζήτηση όπως για την αξία που αποδέχεται η κοινωνία ή για τον κανόνα της, αλλά και τόσα άλλα όπως η θέση της γυναίκας μα και ο κόσμος που είναι στοιχειωμένος είναι ψαγμένες αναφορές και ωραία μπαίνουν στο θέμα.
Δεν είχες έμπνευση και σκέψου να είχες
Μπράβο Μαρίνα μου μπράβο σου
Φιλί γλυκό
Σε ευχαριστώ για την αδυναμία και την ανταποδίδω Αννούλα μου!
Να ‘σαι καλά. Ευχαριστώ πολύ πολύ για τα λόγια, το χρόνο και τις σκέψεις σου.
Σου στέλνω γλυκό φιλί για καλή βδομάδα και καλό μας κουράγιο με τον εγκλεισμό και τον παγετό!
Μαρίνα θα συμφωνήσω με τον Γιάννη. Τι θα γινόταν δηλαδή αν είχες έμπνευση.
Ένα υπέροχα δομημένο κείμενο με μια δυνατή ιστορία να ξετυλίγεται.
Μπράβο Μαρίνα.
Να είσαι καλά Γιώργο. Σε ευχαριστώ πολύ.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Πραγματικότητα ή εφιάλτης, ιδού η απορία. Υπέροχη η συμμετοχή σου Μαρίνα μου που μέσα από μια τόσο ιδιαίτερη και γέννημα της φαντασίας ιστορία περνάς τα μηνύματα που βιώνουν οι νέοι από την έλλειψη δουλειάς στον τόπο τους και όχι μόνο αυτά.
Καλή εβδομάδα!
Να είσαι καλά Ελένη μου. Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Μαρίνα μου μοιραστήκαμε την ίδια εικόνα και γράψαμε δύο τόσο διαφορετικές ιστορίες !!!! Μαγικό !!! Φυσικά και γράφτηκε με έμπνευση η ιστορία σου και πολύ πρωτότυπη μάλιστα !!! Μία καταγραφή στο προσωπικό ημερολόγιο μιάς ηρωϊδας που δεν πιστεύει στα φαντάσματα και τα στοιχειωμένα σπίτια, αλλά ζεί σε ένα τέτοιο και μας περιγράφει πολύ παραστατικά την εμπειρία εμπλουτισμένη με κοινωνικές αναφορές γιά την θέση της γυναίκας στην κοινωνία μας, τις επαγγελματικές δυσκολίες που αναγκάζουν τους νέους κυρίως ανθρώπους, να αναζητήσουν αλλού καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής…. Μου άρεσε η προσέγγισή σου, την βρήκα πρωτότυπη και πολύ ενδιαφέρουσα….Καλή συνέχεια στην ΜΙΝΙ Σκυτάλη,,,,Φιλιά
Κλαυδία μου, αυτή είναι όντως η μαγεία των δρώμενων μας.
Να αλλάζουμε οπτικές, στις ίδιες λέξεις ή εικόνες.
Ευχαριστώ πάρα πολύ, για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Ύστερα από όλα αυτά, περιμένεις να κοιμηθώ το βράδυ;
Αφού διάβασα τα σχόλια στο φβ, γιατί ήρθα να διαβάσω, αφού ξέρω ότι δεν αντεχω;
Μαρίνα μου, ακόμα κι εγω που δεν αντέχω, το διάβασα με μια ανάσα κι όχι δεν θέλω να μάθω για τις υγρές πατημασιές.
ΔΕΝ ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩ
Σε φιλώ και πάω να ψάξω κάτω από το κρεβάτι.
χαχαχα σου ζητώ συγνώμη Ρένα μου, που σε άφησα άυπνη.
Δε θα σου πω τίποτα για τις υγρές πατημασιές, το υπόσχομαι!
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Λίγο το κρύο, λίγο η σκέψη ενός στοιχειωμένου σπιτιού, ανατρίχιασα.
Τελικά τι να έγινε αργότερα; να βοήθησε το ότι δεν μιλούσε γι αυτά ή που τσέκαρε με την αφέλεια ενός παιδιού για παν ενδεχόμενο;
Εντάξει δεν το αποκλείω, συνήθως η ανθυποβολή λειτουργεί πιο εύκολα όταν κάτι δεν το θέλουμε παρά σε όλα εκείνα που θέλουμε!
υ.γ. Χάρηκες το χιόνι Μαρίνα;;;;
Ντροπή και αίσχος, στην πυρά! Μην ξανακούσω χαρά 😛
Είδες; Με βοήθησε κι ο καιρός να χτίσω ατμόσφαιρα, μην είμαι αχάριστη!
Ναι το χάρηκα το χιόνι και ντροπή μου κι αίσχος μου. Εμάς δεν μας δημιούργησε θέμα. Άλλοι άνθρωποι ρε γαμώτο είναι ακόμα χωρίς ρεύμα. Γι’ αυτούς θα ήταν εφιαλτικό.
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου Νικολέτα μου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Μόνο εσύ Μαρινάκι θα μπορούσες σε αυτή την εικόνα να γράψεις τέτοιο κείμενο. Θα ομολογήσω πως το διαβάζω μεσάνυχτα ,προσπαθώντας να κοιμηθώ κι εσύ μου θυμίζεις φαντάσματα! Ξέρεις πως διαβάζω πάντα με θαυμασμό και απολαμβάνω ότι γράφεις! Καληνύχτα γλυκιά μου..ώρα να ονειρευτώ ένα φάντασμα.
Α εσύ το διάβασες με την πιο τέλεια ατμόσφαιρα Αχτίδα μου!
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Μαρινάκι μου κατάφερες και έγραψες μια ιστορία θρίλερ που μας έκανε διαβάζοντας την να ανατριχιάσουμε να ακούμε τους θορύβους που άκουγε και η ηρωίδα σου.. άσε δε, τις πόρτες που άνοιγαν τρίζοντας και τα κεριά που έσβηναν… σαν ταινία ήταν!! μου αρέσουν τα θρίλερ να ξέρεις!
Εχουμε οι δυο μας με την κοπελιά κάτι κοινό χα..χα δεν πιστεύουμε στα φαντάσματα !!
Μια εικόνα διαφορετικές εμπνεύσεις…αυτή είναι και η μαγεία της σκυτάλης!!
Να περνάς όμορφα μικρή μου καλό σου ξημέρωμα φιλιααα!!
Σμαραγδένια μου, χάρηκα που το χάρηκες!
Έχεις δίκιο αυτή ακριβώς είναι η μαγεία της σκυτάλης. Διαφορετικές εμπνεύσεις στην ίδια εικόνα!
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Κάτι διαφορετικό-και χωρίς έμπνευση;- που αφήνει ερωτήματά για τα στοιχειωμένα σπίτια, με τους περίεργους θορύβους και τις φρικτές ιστορίες. Μα η ιστορία σου ήταν υπέροχη. Υποστήριξες μέχρι τέλους αυτό, την πίστη σου ότι δεν υπάρχουν τέτοια σπίτια, μάλιστα δεν θα αφήσεις ξανά την γειτόνισσα να σε παρασύρει σε τέτοιες περίεργες σκέψεις… Σπας τον μύθο σε κομματάκια 🙂
Τώρα, πέρα από τα παραπάνω έθιξες και τις δυσκολίες που έχεις ως γυναίκα, αλίμονο, πότε θα εξαλειφθούν αυτές και για το τέλος κλείνεις με την ανθρωπιά των ιστολογίων, που σου “επιτρέπουν” να χαίρεσαι. Αυτό πολύ μου άρεσε.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Σε αντίθεση με τη πρωταγωνίστρια μου, εγώ πιστεύω στα στοιχειωμένα σπίτια Βασίλη. Φυσικά όχι, στην τόση ποσότητα που προστάζει το Χόλιγουντ κι όχι με την αφέλεια σε ένα σπίτι που μπάζει από παντού, άνοιξε η πόρτα, άρα είναι το φάντασμα. Αλλά πιστεύω πως η ενέργεια δεν χάνεται κι έτσι κάποιες φορές μπορεί να παραμένει σε ένα σπίτι.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο τις σκέψεις και τις επισημάνσεις σου. Το σχόλιο σου με έκανε να χαμογελάσω πλατιά.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Υπέροχο κείμενο Μαρίνα μου όπου αναμειγνύεται το φανταστικό με τα προβλήματα των νέων που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν σε ένα ξένο τόπο με τις ανάλογες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν.
Εύστοχο και διασκεδαστικό .
Μπράβο!
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Έλα βρε υπέροχο! Λες και διάβαζα βιβλίο τρόμου.
Την έχεις την έμπνευση και ιδού η απόδειξη!
Την χιονισμένη καλημέρα μου!
Να ‘σαι καλά Μαράκι μου!
Χαίρομαι αν δημιούργησα τέτοια ατμόσφαιρα!
Ευχαριστώ για τα λόγια και τις σκέψεις σου. Καλό Σαββατοκύριακο! 🙂
Επαναλαμβάνομαι αλλά τι να κάνω, αφού έχω δηλώσει πως δεν συμπαθώ τα θρίλερ και χρόνια έχω να δω και σχετική ταινία, αλλά για κάποιο λόγο το δικό σου κείμενο εκτός που είναι και καλογραμμένο καθόλου δεν ενόχλησε καθόλου την αισθητική μου!
Συνέχισε να γράφεις και ας αισθάνεσαι πως δεν έχεις έμπνευση. Ο δάσκαλος ζωγραφικής μου, μας έλεγε καθίστε μπροστά στον λευκό καμβά και περιμένετε, η έμπνευση θα έρθει όταν το θέλει εκείνη!
ΑΦιλάκια τρυφερά και με πολλές νέες εμπνεύσεις!
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου. Συμφωνώ με τον δάσκαλο σου κι αυτός είναι ο λόγος που γράφω, ακόμα κι αν δεν είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα μου!
Ευχαριστώ για τις σκέψεις και τα λόγια σου. Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Μου επιτρέπεις να ξεκινήσω ανάποδα; Απ’ το υστερόγραφό σου. Και να σου σφίξω το χέρι (νοερά βέβαια) γι’ αυτό που έγραψες ♥
Όσον αφορά τη συμμετοχή σου, χαίρομαι γιατί συμπληρώνεις τη συγγραφική μας ομάδα με ένα νέο πρωτοεμφανιζόμενο είδος, το θρίλερ (ας με διορθώσει ο Γιάννης αν κάνω λάθος).
Μαρινάκι μου, αν και δεν πιστεύω στα φαντάσματα, ευτυχώς που δεν το διάβασα βράδυ, γιατί με τόση ασπρίλα έξω και αποκλεισμένοι όπως είμαστε στα σπίτια μας… μια ανησυχία την είχα 🙂
Υπέροχη έμπνευση, πλοκή και νοήματα, μπράβο σου Μαρινάκι!
Μαρία μου, αυτή είναι η αλήθεια. Είχα χρόνια να δω χιόνι στην περιοχή μου. Έκανα σαν παιδί. Ενδεχομένως τα παιδιά να φέρθηκαν και πιο ώριμα χαχα
Εμάς δε μας προκάλεσε όμως πρόβλημα. Όταν στις μισές περιοχές της Αττικής είναι ακόμα και σήμερα χωρίς ρεύμα τι να λέμε;
Ομολογώ πως εγώ πιστεύω στα φαντάσματα και το χιόνι είχε προκαλέσει την ανάλογη ατμόσφαιρα.
Ευχαριστώ για τις σκέψεις και τα λόγια σου. Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, πριν τον ύπνο, διαβάζω την ιστορία σου. Και σκέφτομαι, να κλείσω την πόρτα του μπάνιου ή να την αφήσω ανοιχτή; Να κοιτάξω κάτω από το κρεβάτι, να δω τι υπάρχει, ή να πέσω στο κρεβάτι με κλειστά τα μάτια; Η ανθυποβολή που χαρακτηρίζει την ηρωίδα σου αγγίζει και εμάς. Ένα δυνατό θρίλερ και μια καλογραμμένη και επίκαιρη ιστορία – για μια βασανισμένη ψυχή και τη διαπίστωση πως ο χρόνος δεν γιατρεύει πάντα και απόλυτα τις πληγές της ψυχής
Την κατάλληλη στιγμή τη διάβασες Τζοάννα μου χαχα
Είχες σούπερ ατμόσφαιρα!
Ευχαριστώ για τις σκέψεις και τα λόγια σου. Με έκανες να χαμογελάσω! Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Γλυκια μου Μαρινα, να περνας παντα ομορφα ευχομαι
Συγχαρητηρια για την ιστορια σου
Δυσκολη εικονα αλλα επαξια εγραψες!
Η ηρωιδα θυμιζει πολλες απο εμας που καταφευγουμε στο γραψιμο (για να θεραπευτουμε υποθετω)
σε φιλω πολυ
εγώ λέω πως είναι η διπλανή το φάντασμα και μάλιστα την καλοπιασε με το γλυκό.
Ωραία πέρασα με την συμμετοχή σου αλλά και κάποιους προβληματισμούς για τον ρόλο της γυναίκας.
Σας απολαμβάνω με τις χαρές σας σα μικρά παιδιά με το χιόνι 🙂
Να σαι καλά 🙂
Α έκανες πολύ ωραία σύνδεση με την εικόνα. Τρελαίνομαι για ιστορίες με φαντάσματα. μουάχαχαχα. Ωραία έμπνευση Μαρινάκι!
Εγώ δυο πράγματα έχω να πω: 1) Μπου! 🙂 2) Όχι άλλες νιφάδες! 🙂 Α, και τώρα που το θυμήθηκα, έχω να πω κι ένα ακόμα: 3) Λοιπόν σου πάει πολύ αυτό το στιλ γραψίματος, κουκλοβαφτιστηρόνιμου, και κοίτα να το καλλιεργήσεις! Κι αν έγραφες και την συνέχεια δεν θα με χάλαγε 🙂 Φιλιά πολλά!