Marina Tsardakli 
Αρχικά, θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή την ανάρτηση, παρακινώντας σας, να πείτε το δικό σας ΟΧΙ! Ανήμερα αυτής της επετείου. Συμβάλλετε με το δικό σας τρόπο σε ένα καλύτερο διαδίκτυο! Κοινοποιώντας την ανάρτηση και όχι κλέβοντας της. Πείτε όχι στη λογοκλοπή!
Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Χρόνια πολλά σε κάθε ελληνική ψυχή, απανταχού στον κόσμο!
Στέκομαι απέναντι στην ημέρα με σεβασμό και περηφάνια.
Και με πλήρη ευγνωμοσύνη απέναντι στους ήρωες μας, που έκαναν την ύψιστη θυσία και έδωσαν τη ζωή τους.
Για την πατρίδα, για την ελευθερία, για τα ιδανικά τους.
Για μια ελευθερία, που μπορεί στις μέρες μας, ειδικά μετά την πανδημία, να αποτελέσει θέμα προς συζήτηση.
Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;
Ωστόσο, η πολλή ουσιαστική αυτή σκέψη-προβληματισμός, δε θα πρέπει να “κλέψει” από τη βαρύτητα της σημερινής ημέρας.
Και φυσικά, από τον αγώνα των ηρώων μας.
Που μακάρι να αποτελούν έμπνευση για όλους μας. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου πάνω σ’ αυτό, αλλά το κρατώ ως ευχή μου!
Μακάρι επίσης, να μάθουμε μικροί μεγάλοι, ελληνική ιστορία (θα μας βοηθήσει και ως πολίτες αυτό-και ίσως έτσι μάθουμε να κάνουμε καλύτερες πολιτικές επιλογές).
Αλλά και να αγαπήσουμε την ελληνική γλώσσα, τις ελληνικές γεύσεις, κ.α.
Όχι, σε εθνικιστικά πλαίσια φυσικά.
Αλλά αν αγαπήσουμε την πατρίδα μας, θα θέλουμε να τη βλέπουμε αντάξια των προσδοκιών μας και ίσως έτσι κάνουμε σωστότερες επιλογές.
Με περισσότερη επίγνωση και λιγότερο καταναγκασμό.
Και ίσως όταν μάθουμε να ζούμε συνειδητά, αγκαλιάζοντας το παρόν, να έρθουν καλύτερες μέρες (και πιο ελεύθερες) στη βασανισμένη χώρα μας.
Λένε πως τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Μα μην ξεχνάτε, η Ελλάδα πάντα είχε τις πιθανότητες απέναντι της και όμως έγραφε ιστορία.
Τιμή και δόξα στους προγόνους μας. Είθε, η ανδρεία και το σθένος τους, να αποτελούν έμπνευση μας.
Μακάρι, να συνέλθουμε από την ακηδία που είναι σημείο των καιρών και αύριο μεθαύριο οι απόγονοι μας να νιώθουν περήφανοι και για εμάς.
Τέλος, επιτρέψτε μου να κλείσω, με κάποιους στίχους του Γιάννη Ρίτσου, από το ποίημα του με τίτλο Οκτώβρης 1940:
“Νικούμε. Νικούμε.
Πάντα νικάει το δίκιο!
Μια μέρα θα νικήσει ο άνθρωπος.
Μια μέρα η λευτεριά θα νικήσει τον πόλεμο.
Μία μέρα θα νικήσουμε για πάντα”.
Και του χρόνου, με υγεία και καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας.
Χρόνια πολλά σε όλους!
Η Παναγιά να μας φυλάει κάτω από την Αγία Σκέπη Της!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Η ανάρτηση προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα. Μπορείς φυσικά να μάθεις περισσότερα εδώ!
Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter”
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ναι Μαρινάκι σήμερα γιορτάζει ένα ΟΧΙ που κάποτε είπε ο Ελληνικός λαός και από τότε λέει πολλά ναι σε όλες τις κακοτοπιές… 🙁
Σίγουρα το ναι είναι πιο βολικό και δεν ενοχλεί, αλλά είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να δείξουμε πως η αντίσταση δεν ανήκει μόνο στην ιστορία αλλά και στο τώρα μας!
ΑΦιλάκια και Χρόνια μας πολλά δυναμικά και πάντα με αγάπη στις καρδιές μας! 🙂
Δυστυχώς μαγισσούλα μου, ο σύγχρονος Έλληνας έχει γίνει πολύ συγκαταβατικός.
Ζω με την ελπίδα πως όντως θα ξυπνήσουμε και θα δείξουμε πως η ένδοξη χροιά δεν έμεινε στο παρελθόν.
Χρόνια πολλά, δυναμικά, με αγάπη, αλλά και χαμόγελα στις καρδιές και τα πρόσωπα μας.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Μαρίνα μου καλησπέρα σου,
μού άρεσε πάρα πολύ το σχόλιό σου για τη μεγάλη αυτή ημέρα, που έστω και σε λάθος ημερομηνία, τιμά κάτι ξεχωριστό, κάτι μεγάλο απ’ την ιστορία του λαού μας.
Διακρίνω ωριμότητα στις σκέψεις σου, προσοχή και μέτρο. Έτσι κάνεις μια επετειακή αναφορά, που είναι μεστή και κριτική.
Πρέπει ως λαός να σκεπτόμαστε πιο κριτικά, πιο αναλυτικά. Να πάψουμε να αλέθουμε ότι μάς σερβίρουν.
Τιμή στη μεγάλη μέρα.
Καλό σαββατοκύριακο Μαρίνα μου.
Πρέπει όντως να σκεπτόμαστε, αλλά και να στεκόμαστε απέναντι στις περιστάσεις πιο κριτικά Γιάννη μου.
Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως γι’ αυτή την πατρίδα έχουν δοθεί αγώνες.
Έχω φρίξει σήμερα, με τα σχόλια τύπου “ποια σημαία, ποια πατρίδα πού ζούμε να ασχολούμαστε με αυτά”, “ωχ μωρέ αυτοί ήθελαν και πέθαναν εμείς τι φταίμε”.
Πρέπει να ενεργοποιηθούμε ως λαός. Να διεκδικήσουμε την πατρίδα για την οποία πέθαναν οι πρόγονοι μας. Και ίσως τότε, οι απόγονοι μας νιώσουν περήφανοι!
Καλό Σαββατοκύριακο Γιάννη και καλό ξημέρωμα 🙂
Μεταξύ όλων των άλλων φληναλημάτων που κυκλοφορούν και επισήμως απ’ τον ηγέτη μας, είναι “τι τον νοιάζει ένα 17χρονο τι έγινε το ’63;” (τη χρονιά που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη). Αυτό γίνεται καραμέλα στα μέσα ενημέρωσης, νομιμοποιείται στη συνείδησή μας και τελικά αποτυπώνεται στο θυμικό μας. Για την τεμαχισμένη ιστορία που μας μαθαίνουν φταίνε οι άλλοι. Για την έλλειψη εθνικής αυτογνωσίας και ιστορικής μνήμης, φταίμε ξεκάθαρα εμείς. Ελπίζω και εύχομαι αυτό το ΟΧΙ να ξαναγίνει αγωνιστικό σύνθημα για “να νικήσει η λευτεριά τον πόλεμο”.
Τα φιλιά μου, Μαρίνα μου!
[*φληναφημάτων] το σωστό
Αυτό το με περισσότερη επίγνωση και λιγότερο καταναγκασμό πάρα πολύ μου άρεσε, και μάλιστα μου άρεσε και για πάρα πολλούς διαφορετικούς λόγους.
Χρόνια πολλά λοιπόν 🙂
Πράγματι έχεις δίκιο Μάνια μου. Μακάρι η επίγνωση και ο λιγότερος καταναγκασμός να επικρατούσαν και σε περισσότερα επίπεδα.
Ένας όμορφος Νοέμβριος να ξημερώσει.
Σε φιλώ 🙂